Κατ’ οίκoν νοσηλεία

40 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ 1979-2009

ΟΙ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ Κ.Ο.Ν. ΜΕΤΑΞΑ

Πιστοποιήσεις/Διακρίσεις

• Πιστοποίηση ISO 9001:2008
• Πιστοποίηση ISO 9001:2015
• Πιστοποίηση ISO 9001:2019
• Healthcare Business Awards 2019-Χρυσό Βραβείο ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ

Ο θεσμός της Κ.Ο.Ν. αποτελεί μία πρωτοποριακή υπηρεσία παροχής φροντίδας, που πήρε σάρκα και οστά στον Ελλαδικό χώρο το 1979, με τη δημιουργία της αντίστοιχης υπηρεσίας στο Νοσοκομείο Μεταξά. Κίνητρο για την υλοποίηση αποτέλεσε το όραμα μιας ομάδας επιστημόνων του νοσοκομείου μας που φιλοδόξησαν να προσφέρουν στον καρκινοπαθή ασθενή ποιοτικότερη και αποδοτικότερη φροντίδα στο χώρο που αυτός διαμένει. Η ανταπόκριση από τους ασθενείς ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα ο θεσμός της Κ.Ο.Ν. να γιγαντωθεί και το νοσοκομείο μας να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο για τη δημιουργία αντίστοιχων υπηρεσιών και σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα.

• 1979 Ίδρυση της πρώτης Κ.Ο.Ν. στην Ελλάδα.
• Κίνητρο η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των καρκινοπαθών.
• 6794 καρκινοπαθείς έχουν εξυπηρετηθεί από την υπηρεσία μας μέχρι σήμερα.
• Το νοσοκομείο Μεταξά έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος για τη δημιουργία αντίστοιχων υπηρεσιών.

ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ Υ.Ν.Σ.

• Βελτίωση της ποιότητας ζωής των ογκολογικών ασθενών με παροχή νοσηλείας στο αρεστό οικείο περιβάλλον τους : Ως γνωστό οι καρκινοπαθείς μένουν πολύ συχνά για μεγάλο χρονικό διάστημα κλινήρεις και είναι φυσικά καλύτερο τόσο για τους ιδίους όσο και για τους συχνά ταλαιπωρημένους συνοδούς τους να κινούνται στο οικείο περιβάλλον του σπιτιού τους. Η Κ.Ο.Ν. στοχεύει στην ιατρο-νοσηλευτική κάλυψη των ασθενών αυτών, σε συνέχεια της νοσοκομειακής τους περίθαλψης, αντιμετωπίζοντας κατά το δυνατόν καλύτερα τα συμπτώματα της νόσου τόσο οργανικά όσο και ψυχοκοινωνικά.
• Περιορισμός και μείωση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. : Μεγάλο πρόβλημα για την ιατρική επιστήμη είναι η μικροβιακή ανθεκτικότητα. Οι ασθενείς της Κ.Ο.Ν. δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Τους ασθενείς μας με λευκοπενεία, λόγω τοξικότητας των χημειοθεραπευτικών, τους κρατάμε υπό έλεγχο στο σπίτι, γιατί αν εισαχθούν στο νοσοκομείο έχουν περισσότερες πιθανότητες για ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και ιδιαίτερα από ανθεκτικά στελέχη.
• Αποσυμφόρηση νοσοκομειακών κλινών.: Η αποσυμφόρηση των νοσοκομειακών κλινών είναι από τους βασικότερους στόχους όχι μόνο του δικού μας νοσοκομείου αλλά ο στόχος του θεσμού της Κ.Ο.Ν.
• Ελαχιστοποίηση του οικονομικού κόστους.: Το Ε.Σ.Υ. ως γνωστό αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα για να κρατηθεί και να διατηρηθεί ως σύστημα προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Η οργάνωση της Κ.Ο.Ν. θα προσφέρει σημαντική λύση στο πρόβλημα αυτό.

ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ Υ.Ν.Σ. ΜΕΤΑΞΑ

Αποτελείται από:

• Νοσηλευτές
  • Προϊσταμένη
  • 4 Επισκέπτριες
• 1 Βοηθός Νοσηλευτή
• Ιατρό (ως υπεύθυνο της υπηρεσίας)

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΛΥΨΗΣ Υ.Ν.Σ. ΤΟΥ Ε.Α.Ν.Π. ΜΕΤΑΞΑ

1. Πειραιάς
2. Πέραμα
3. Μοσχάτο
4. Καλλιθέα
5. Κερατσίνι
6. Δραπετσώνα
7. Νίκαια
8. Κορυδαλλός

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΑΜΕΣΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ

1. Κλινική μιας ημέρας
2. Ιατρείο πόνου
3. Ιατρική υπηρεσία
4. Κοινωνικοί λειτουργοί
5. Δήμοι
6. Εκκλησία

ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ ΝΟΣΗΛΕΙΑ

Τα νοσήματα που αντιμετωπίζουμε είναι όπως φαίνονται στο πιο πάνω διάγραμμα. Τα ποσοστά αλλάζουν κατά περιόδους. Αυτή τη περίοδο έχουμε περισσότερους καρκίνους πεπτικού από ότι αναπνευστικού. Γενικά όμως οι ασθενείς μας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

1. Μη περιπατητικούς εκτός θεραπευτικών δυνατοτήτων. Εδώ έχουμε συμπτωματική αγωγή και αντιμετώπιση γενικών συμπτωμάτων που προκύπτουν από την ακινησία.
2. Μη περιπατητικούς ή περιπατητικούς οι οποίοι υφίστανται επίπονες θεραπείες, αντιμετωπίζοντας τις παρενέργειες της Χ.Μ.Θ.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ Υ.Ν.Σ. ΜΕΤΑΞΑ

1. Να είναι διαγνωσμένος ογκολογικός ασθενής
2. Με ιατρικό ιστορικό στο νοσοκομείο ΜΕΤΑΞΑ
3. Να υπάρχει παραπομπή από ιατρό του νοσοκομείου με πλήρεις οδηγίες
4. Να υπάρχει συγκατάθεση του ασθενή και της οικογένειάς του
5. Να υπάρχει συνεργασία με όλα τα μέλη της Υ.Ν.Σ.
6. Να υπάρχουν δυνατότητες παρέμβασης
7. Να είναι στην καθορισμένη γεωγραφική περιοχή του νοσοκομείου μας.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΤΗΣ Κ.Ο.Ν.

1. Πόνος: Ο πόνος είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ασθενών μας.
2. Δύσπνοια: Η δύσπνοια σήμερα αντιμετωπίζεται ευτυχώς σε ικανοποιητικό βαθμό με τις σύγχρονες ιατρικές μεθόδους.
3. Καταβολή: Λόγω της αναιμίας
4. Αϋπνία
5. Παρενέργειες από τις Χ.Μ.Θ. και Α.Κ.Θ.
6. Προβλήματα πεπτικού: Βασικά προβλήματα είναι η ανορεξία, η δυσκοιλιότητα και οι έμμετοι.
7. Κατάκλιση-Λειτουργική ανικανότητα
8. Έλκη κατάκλισης
9. Έλλειψη οικείου περιβάλλοντος: Ασθενείς μόνοι. Ας σκεφθούμε τον άρρωστο χωρίς καθόλου περιβάλλον ή μόνο έναν συνοδό υπερήλικα και συνήθως ανήμπορο. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πόσο σημαντική είναι η παρουσία του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού της Κ.Ο.Ν.
10. Κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα: Τα κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα είναι έντονα διότι οι περιοχές που καλύπτουμε είναι περιοχές με το πιο χαμηλό βιοτικό επίπεδο στο νομό Αττικής.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

1. Μείωση αυτοεκτίμησης: Ο καρκινοπαθής βλέπει τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Φοβάται ότι μόνος του δε μπορεί να σωθεί. Αισθάνεται ένοχος για τη νόσο του (Δε πρόσεξα όσο έπρεπε!)
2. Έλλειψη εμπιστοσύνης: Ο καρκινοπαθής επειδή συνήθως αντιλαμβάνεται ότι το περιβάλλον του δεν του λέει την αλήθεια και βλέποντας την κατάστασή του, χάνει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, ακόμα και στο Θεό.
3. Μείωση υπόληψης και σεβασμού
4. Ανάπτυξη αισθημάτων κόπωσης: Κουράστηκε να ελπίζει και να προσπαθεί. (Κοίταξε να μη σε πάρει από κάτω, του λέει ο κόσμος, πάλεψέ το)

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

• Ανακάλυψη προβλημάτων που απασχολούν την οικογένεια.
• Βοήθεια ώστε οι οικογένεια να παραδεχτεί και να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της.
• Εξασφάλιση υπηρεσιών τις οποίες χρειάζεται η οικογένεια αλλά δε μπορεί να επιτύχει μόνη της.
• Βοήθεια ώστε η παρακολουθούμενη οικογένεια να αναπτύξει ικανότητα να αντιμετωπίζει μόνη της τα προβλήματά της.
• Ο νοσηλευτής καλείται να παίξει το ρόλο του ανιχνευτή, ή μεσολαβητή για να βοηθήσει αποτελεσματικά την οικογένεια.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ

1. Φόβος για το νόσημα: “Kολάει;”, “Τι πρέπει να προσέξω;”
2. Φόβος για την αντιμετώπιση κάποιου έκτακτου περιστατικού: Λιποθυμία, επιληψία.
3. Κόπωση – Αϋπνία: Υποφέρουν μαζί με τον ασθενή.
4. Έλλειψη χρόνου για τη συνεχή φροντίδα του ασθενή: Έχουν οικογένεια, εργασία
5. Αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς του ασθενή: Ο ασθενής τους θεωρεί ένοχους.
6. Φόβος και αγωνία για τον επικείμενο θάνατο: “Πώς θα το καταλάβω;”, “Τι να κάνω;”, “Μη το δουν τα παιδιά.”.
7. Οικονομικά προβλήματα: Επιβαρύνονται το κόστος του νοσοκομείου.
8. Έλλειψη κατάλληλου χώρου και εξοπλισμού για την φροντίδα του ασθενή.

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ

1. Νοσηλευτική εκτίμηση: Ο νοσηλευτής καλείται να ανιχνεύσει και να εκτιμήσει τις ανάγκες του ασθενή και των οικείων του.
2. Αιμοληψίες για εργαστηριακές εξετάσεις οι οποίες παρέχονται δωρεάν: Οι αιμοληψίες είναι βασική νοσηλευτική πράξη για τον έλεγχο της τοξικότητας και τη παρακολούθηση της αναιμίας.
3. Ενημέρωση του θεράποντα ιατρού: Ενημερώνουμε τον θεράποντα ιατρό και για τα αποτελέσματα των εξετάσεων αλλά και για την εικόνα του ασθενούς.
4. Προγραμματισμός απεικονιστικών εξετάσεων: Προγραμματίζουμε τον έλεγχο του ασθενούς βάσει των ιατρικών οδηγιών.
5. Προγραμματισμός ιατρικής εξέτασης στα Ε.Ι.: Κλείνουμε ραντεβού επίσημα και ανεπίσημα με τον θεράποντα ιατρό για ιατρική εξέταση.
6. Προγραμματισμός μεταγγίσεων: Σε περίπτωση χαμηλού αιματοκρίτη προβαίνουμε στις απαραίτητες ενέργειες για να μεταγγισθεί ο ασθενής στη Κ.Μ.Η.(κλινική μιας ημέρας). Μεταγγίσεις στα σπίτια δε γίνονται.
7. Συνεργασία με τη Κ.Μ.Η. για τις τρέχουσες χημειοθεραπείες του ασθενή: Συνεργαζόμαστε με τη Κ.Μ.Η. και είτε εγκρίνουμε, είτε αναβάλλουμε, αν πρέπει, τη προγραμματισμένη χημειοθεραπεία.
8. Έλεγχος τοξικότητας: Αν η γενική αίματος δείξει στοιχεία τοξικότητας από τη Χ.Μ.Θ. ή την Α.Κ.Θ. σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό δίνουμε τις απαραίτητες οδηγίες στον ασθενή.
9. Προγραμματισμός για τη μεταφορά ασθενών με το ασθενοφόρο του νοσοκομείου αν χρειασθεί: Στη περίπτωση που ο ασθενής δε μπορεί να μετακινηθεί εύκολα, μπορεί να μεταφερθεί στο νοσοκομείο και ξανά πίσω στο σπίτι του με το ασθενοφόρο του νοσοκομείου.
10. Έλεγχος χορήγησης και εκτίμηση αναλγητικής αγωγής: Ο πόνος είναι το πιο συχνό πρόβλημα των καρκινοπαθών. Σε συνάρτηση με το άγχος του επικειμένου θανάτου ο πόνος γίνεται πιο έντονος. Σε αυτό το σημείο ο νοσηλευτής καλείται να παίξει το πιο βασικό ρόλο. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι ο νοσηλευτής θα πρέπει να έχει εμπειρία στο καρκινικό πόνο. Η συμβολή του νοσηλευτή στη ρύθμιση της αναλγητικής αγωγής του ασθενούς είναι καθοριστική. Στο τομέα αυτό ο νοσηλευτής αφιερώνει πολύ χρόνο, τόσο στον άρρωστο όσο και στο περιβάλλον του για να γίνει σωστή χρήση των αναλγητικών φαρμάκων ώστε να βοηθηθεί ο ασθενής στο μέγιστο δυνατό.
11. Χορήγηση ενδοφλέβιων, ενδομυϊκών και υποδορίων σκευασμάτων: βάσει ιατρικών οδηγιών.
12. Πρόληψη και περιποίηση ελκών κατάκλισης: Χρειάζεται να έχουν τη κατάλληλη εκπαίδευση οι νοσηλευτές που θα ασχοληθούν.
13. Αλλαγή τραυμάτων.
14. Δωρεάν χορήγηση:
    • Συμπληρωμάτων διατροφής
    • Αναλώσιμου υλικού
    • Αναλγητικών φαρμάκων(κυρίως οπιούχων).
15. Περιποίηση στομιών
16. Καθετηριασμό ουροδόχου κύστεως
17. Εκπαίδευση ασθενούς και οικογενειακού περιβάλλοντος: Αλλο βασικό κομμάτι της Κ.Ο.Ν. είναι η εκπαίδευση. Ο ασθενής και το περιβάλλον του ρωτάνε κι εμείς απαντάμε. Επιστούμε τη προσοχή για να μη δημιουργηθούν προβλήματα και τους προετοιμάζουμε για προβλήματα που θα προκύψουν. Δίνουμε λύσεις σε απλά καθημερινά ζητήματα π.χ. ρωτάμε για τη διατροφή του ασθενή και δίνουμε συμβουλές από το πώς να τρώει ως και συνταγές για το πώς να μαγειρεύονται τα φαγητά του. Του λέμε πώς να κάθετε, πώς να ντυθεί, πώς να μετακινηθεί , πώς να κάνει μπάνιο, αν μπορεί να βγει εκτός σπιτιού ή όχι, ακόμη και πώς να αξιοποιήσει το χρόνο του όταν μένει εντός σπιτιού.
18. Ψυχολογική υποστήριξη: Η ψυχολογική υποστήριξη είναι αυτό που μας κάνει να δίνουμε ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας σαν τον Προμηθέα.
19. Διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες και φορείς.

ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ Υ.Ν.Σ.

1. Stress: τι θα αντιμετωπίσω; νεαρά άτομα; παιδιά;
2. Απαντήσεις σε ένα καταιγισμό ερωτήσεων: θα ζήσω; πόσο; τι ξέρετε από άλλους με το δικό μου πρόβλημα;
3. Προβλήματα χώρου και ειδικών κλινών.
4. Δυσοσμία χώρου(με εξελκωμένες νεοπλασίες και στομίες)
5. Προβλήματα πρόσβασης με το αυτοκίνητο.
6. Μεταφορά βαρειών υλικών.
7. Ηθικά διλήμματα (τι προσφέρω τώρα αφού οι άρρωστοι δε γίνονται καλά;).
8. Δυσκολίες επικοινωνίας.
9. Κακή συνεργασία με το ιατρικό προσωπικό.
10. Ασχημες καιρικές συνθήκες.
11. Αρνηση τέτοιου είδους νοσηλεία.
12. Επίθεση συγγενών.

ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ

Η έναρξη της λειτουργίας της κατ’οίκον, έγινε σε πειραματικό στάδιο, στηριζόμενη στο φιλότιμο, στο κέφι και κυρίως στην αγάπη για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Η προσφορά και το έργο της κατ’οίκον νοσηλείας επαινέθηκε, εξυμνήστηκε πολλές φορές σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Ο θεσμός έχει ψηφισθεί δύο φορές (Ν. 2071/ΦΕΚ 123/1992-Ν. 2519/ΦΕΚ 21/1997).

Στη πράξη όμως έχουμε:

• Οικονομικές απαγορεύσεις και απογοητεύσεις (π.χ. τα ασφαλιστικά ταμεία δε δέχονται να κάνουν σύμβαση για τη κάλυψη της νοσηλείας στο σπίτι).
• Κόπωση, η οποία οφείλεται στη δυσχέρεια επικοινωνίας με τα άλλα μέλη της υγειονομικής μονάδας (αν υπάρχουν άλλα μέλη, γιατί η έλλειψη προσωπικού αγγίζει σε κάποιο βαθμό και εμάς).
• Έλλειψη χρόνου.
• Ασάφεια στη νομική κάλυψη των νοσηλευτικών πράξεων.
• Έλλειψη επιμόρφωσης και εξειδίκευσης στον κλάδο, σε αντίθεση με πολλές χώρες της Ευρώπης.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Υ.Ν.Σ. είναι ένας χώρος όπου ο νοσηλευτής μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά για να κάνει ειρηνικά και ανεπαίσχυντα τα τελευταία χρόνια της ζωής των καρκινοπαθών ασθενών. Οι ασθενείς και το περιβάλλον τους ευγνωμονούν το προσωπικό της Κ.Ο.Ν. και με ανακούφιση μας ευχαριστούν για τη προσφορά μας στην αντιμετώπιση της ασθένειάς τους. Έχουμε καθήκον να προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους έστω κι ένα χαμόγελο.

Όλα για την αγάπη που μένει αμετάβλητη,
και νεάζει και παίρνει δυνάμεις,
για τα έργα που γίνονται αθόρυβα
κι όμως έχουν απύθμενο βάθος.
(Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ)